De eerste Sparks komen dit voorjaar naar Nederland. Er is keus uit twee motoren, beide viercilinders: een 1.0 met 50 kW en een 1.2 met 60 kW. Beide versies verbruiken 5,1 l/100 km, wat neerkomt op een CO2-emissie van 119 g/km. Geen BPM-vrijstelling dus, maar wel 20 procent bijtelling voor zakelijk rijders. Zelf schakelen is verplicht, want over een automaat rept Chevrolet nog niet. Wel ondersteunt de fabrikant het gebruik van een LPG-installatie.
Voor de Spark was er de Matiz
De Spark is de opvolger van de razendpopulaire Chevrolet/Daewoo Matiz. De Matiz begon zijn leven in 1993 als een ontwerpstudie van ItalDesign, het bureau van Giugiaro. Die had voor Fiat al de Cinquecento ontworpen en wist ook wel dat die niet het eeuwige leven zou hebben. Dus zette hij op de Salon van Genève in 1993 een designstudie neer, de Lucciola, die aangaf hoe de opvolger van de Cinquecento er volgens hem uit zou moeten zien.
Fiat vond het niks, maar een topman van Daewoo die ter plekke rondliep, zag het helemaal zitten. Vier jaar later was de Matiz een feit. Giugiaro ontwierp trouwens nog veel meer Daewoos: de Lanos, Leganza, Kalos en Lacetti zijn ook van hem. Hij zal trouwens best de pest in hebben gehad toen Fiat zijn ontwerp afwees, maar haalde zijn gram dubbelop. Ten eerste omdat de Matiz een lel van een succes werd, maar waarschijnlijk nog zoeter: de overijverige Daewoo-dealer in Rome kreeg het voor elkaar de tender voor de Romeinse politie binnen te slepen. Al die stoere machoagenten, die allemaal in Matizjes achter het boevenspul aan moesten – wat zal Giugiaro gelachen hebben.
De Spark
Succes maakt de taak van de opvolger er natuurlijk niet simpeler op. Je kunt zeggen wat je wilt, maar Chevrolet heeft niet gekozen voor de makkelijke weg en een gemoderniseerde kloon van de Matiz neergezet. De Spark is zo anders dat de moeder van de Matiz hem nog niet zou herkennen. Waar aan dat autootje alles rond was, is bij de Spark alles rechthoekig – het is dat vierkante wielen nogal belazerd rijden, anders hadden ze daarvoor gekozen.
Het grappige van het ontwerp zit ‘m in het contrast: het is maar een klein autootje, maar alles lijkt groot. De grille is enorm en lijkt hele Audi’s te willen verslinden. In de gigantische koplampen kunnen hele Peugeots verdwijnen. De wielkasten zijn zo groot en uitgeklopt dat je zou vermoeden dat elk wiel op z’n minst door zijn eigen V12 aangedreven wordt, en de achterlichtunits lijken voorbereid te zijn op de huisvesting van lichtmasten. Voeg daar een paar knallende carrosseriekleuren aan toe en het zal duidelijk zijn dat verlegen types beter naar een ander autootje kunnen uitkijken. De Spark neemt op die manier een redelijk unieke positie in zijn segment in. Waar de Alto’s, Pixo’s, 500’s en i10’s vooral hun best doen lief en aardig gevonden te worden, wil de kleine Chevrolet juist stoer zijn. Dat lukt ‘m aardig.
Ook aan de binnenkant heeft Chevrolet er van alles aan gedaan om er wat vrolijks van te maken. Links en rechts op het dashboard en in de portiervakken zijn kunststofdelen in de kleur van de carrosserie uitgevoerd, wat niet duur is en toch meteen een stuk leuker oogt. Veel van de andere plastics voelen hard aan en ogen niet direct hoogwaardig, maar het is wel eens erger geweest. De belangrijkste bedieningsdingen zijn op het midden van het dashboard te vinden en zullen het niemand moeilijk maken. De metertjes blinken niet uit door leesbaarheid, maar bewegen wel weer met de stuurkolom mee omhoog en omlaag. De stoelen zitten helemaal niet onaardig en zelfs op de achterbank heb je aardig de ruimte. De kofferbak is klein, maar dat houd je nou eenmaal in deze klasse.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten